تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا از جایگاه خود در یک میلیون مایل دورتر، جهانی را نشان می‌دهد که غنی‌تر و گیج‌کننده‌تر از آن چیزی است که ستاره‌شناسان قبلاً تصور می‌کردند، کیهانی که عمدتاً در پشت پرده‌ای از غبار پنهان شده است.

وب ناسا: بزرگ‌ترین تلسکوپ فضایی تاریخ، با گرفتن نور فروسرخ از زوایای پنهان کیهان رونمایی می‌کند؛ نور مادون قرمز راحت تر از میان غبار کیهانی عبور می کند و آینه ۲۱ فوتی تلسکوپ جیمز وب می تواند این نور را از برخی از دورترین اجرام کیهان جمع آوری کند.

غبار بین ستاره ای بیشتر شبیه دود است. جین ریگبی، دانشمند پروژه عملیاتی تلسکوپ جیمز وب می‌گوید، این غبار بین ستاره‌ای از ذرات گرد و غبار موجود در قفسه کتاب شما کوچکتر است. ئی می‌گوید:”پدر من یک آتش نشان است، بنابراین من به این فکر می کنم که در یک اتاق دودی با دید ضعیف هستم.”

تلسکوپ جیمز وب با چشم مادون قرمز خود می تواند آتش سوزی های جهان را بررسی کند. این تلسکوپ که کمتر از یک سال پیش پرتاب شد و تنها برای شش ماه کاملاً عملیاتی شد، در حال حاضر مجموعه‌ای شگفت‌انگیز از اجرام کیهانی را نشان می‌دهد.

طی جلسه اخیر در موسسه علمی تلسکوپ فضایی در بالتیمور، دانشمندان برخی از اولین نتایج این رصدخانه را به اشتراک گذاشتند. اینها شامل فواصل برخی از دورترین کهکشان‌های کشف‌شده، خوشه‌های ستاره‌ای باستانی تازه مشاهده شده، ابری از آب در اطراف قمر زحل، انسلادوس و پوسته‌های غبار متقارن است که ستاره‌ای بزرگ و درخشان را در بر می‌گیرد.

توماس زوربوخن، رئیس علوم ناسا، می‌گوید که تماشای تلسکوپ جیمز وب از میان غبار کیهانی، کمی شبیه تماشای ابرها از بالای کوهی در زادگاهش سوئیس است؛ او می‌گوید: «به یکباره مه بلند می‌شود و قلبت تندتر می‌زند. تنها نفست را بند می آورد. شما طبیعت را با رنگ‌های باورنکردنی می‌بینید و زیباتر از آن چیزی است که تصور می‌کردید.»

تصاویر دیگر از رصدخانه فضایی بخش‌های دوردست و ابتدایی کیهان را می‌گیرند، مانند اولین تصویری که به طور عمومی منتشر شد؛ تکه‌ای کوچک از آسمان که با کهکشان‌های باستانی بیشماری پوشیده شده است. برای ایجاد این تصویر، تلسکوپ به مدت ۱۲.۵ ساعت به تاریکی خیره شد و نور فروسرخ را که میلیاردها سال در فضا در حال حرکت بود جمع آوری کرد.

زوربوخن می‌گوید: «دلیلی که از نظر احساسی تحت تأثیر آن قرار گرفتم، این بود که می‌دانستم آنچه را که به آن نگاه می‌کنم همیشه وجود داشته است – برای میلیاردها سال – تقریباً برای مدت طولانی، و با این حال ما آن را ندیده بودیم. این آغاز سفر به ناشناخته است، با مجموعه ای از چشمان جدید.”

منبع: نشنال‌جئوگرافیک