ناسا و «سازمان تحقیقات فضایی هند» قصد دارند با همکاری یکدیگر، ماهواره «نیسار» را در سال ۲۰۲۴ پرتاب کنند.
به گزارش وب ناسا و به نقل از اسپیس، آژانس‌های فضایی آمریکا و هند برای اولین بار به منظور توسعه سخت‌افزار مورد نیاز یک مأموریت رصد زمین همکاری می‌کنند. ناسا و «سازمان تحقیقات فضایی هند»(ISRO) در حال انجام دادن کارهای پایانی روی ماهواره «رادار دهانه ترکیبی ناسا-ایسرو» یا «نیسار»(NISAR) هستند.
نیسار قرار است اوایل سال ۲۰۲۴ از «مرکز فضایی ساتیش داوان»(SDSC) در جنوب هند پرتاب شود.
نیسار پس از پرتاب شدن در سال ۲۰۲۴، به طور مداوم سطح زمین را با رادار اسکن خواهد کرد. یکی از اهداف کلیدی این ماهواره، ردیابی کردن چگونگی تغییر یافتن مناظر سیاره ما به مرور زمان است.
نیسار هر ۱۲ روز دو بار، همه سطح زمین و یخ‌های آن را اسکن می‌کند. این ماهواره شامل دو سیستم متفاوت «رادار دهانه مصنوعی»(SAR) است که هر کدام زمین را با مجموعه‌ای از طول موج‌های متفاوت رصد می‌کنند. ناسا در حال توسعه دادن یک «رادار دهانه مصنوعی باند ال»(L-band SAR) است و سازمان تحقیقات فضایی هند به توسعه «رادار دهانه مصنوعی باند اس»(S-band SAR) می‌پرازد که اسکن را به کمک امواج رادیویی با طول موج کوتاه‌تر انجام می‌دهد.
«پل روزن»(Paul Rosen) دانشمند پروژه نیسار در «آزمایشگاه پیش‌رانش جت»(JPL) ناسا گفت: فناوری رادار در نیسار به ما امکان می‌دهد که چشم‌انداز گسترده‌ای را از سیاره خود در فضا و زمان به دست بیاوریم. این فناوری می‌تواند یک دید قابل اعتماد را در مورد چگونگی تغییر زمین و یخ‌های آن به ما ارائه دهد.
نیسار به ویژه بر جنگل‌ها و تالاب‌های زمین تمرکز خواهد کرد. دانشمندان علوم اقلیمی به هر دو نوع اکوسیستم علاقمند هستند زیرا جنگل‌ها و تالاب‌ها به عنوان مخزن کربن حیاتی عمل می‌کنند و به ذخیره‌سازی کربنی می‌پردازند که در غیر این صورت ممکن است به عنوان دی‌اکسید کربن و سایر گازهای گلخانه‌ای در جو شناور شود.
با وجود این، همان طور که کشاورزان جنگل‌ها را برای پاکسازی زمین‌های کشاورزی جدید می‌سوزانند یا شهرها به سمت تالاب‌ها گسترش می‌یابند، هر دو نوع زمین از نظر مساحت کوچک می‌شوند و میزان دی‌اکسید کربنی که می‌توانند ذخیره کنند، کاهش می‌یابد. به گفته دانشمندان، تغییرات کاربری زمین مانند این نمونه‌ها، حدود ۱۱ درصد از انتشار کربن ما را تشکیل می‌دهند.
«آنوس داس»(Anup Das) دانشمند اکوسیستم و یکی از سرپرست‌های گروه علمی ناسا-سازمان تحقیقات فضایی هند گفت: در سطح جهانی، ما منابع کربن ناشی از اکوسیستم‌های زمینی به ویژه جنگل‌ها را به خوبی درک نمی‌کنیم. بنابراین، انتظار ما این است که نیسار به رفع کردن آن کمک زیادی کند.
